با سلام خدمت همه دوستان

اربعین امام حسین (ع) را خدمت همه شما تسلیت عرض میکنم

با اشکهاش دفتر خود را نمور کرد

ذهنش ز روضه های مجسم عبور کرد

در خود تمام مرثیه ها را مرور کرد

شاعر بساط سینه زدن را که جور کرد

احساس کرد که از همه عالم جدا شده است

در بیت هاش مجلس ماتم به پا شده است

در اوج روضه خوب دلش را که غم گرفت

وقتی که میز و دفتر و خودکار دم گرفت

وقتش رسیده بود به دستش قلم گرفت

مثل همیشه رخصتی از محتشم گرفت

باز این چه شورش که در جان واژه هاست

شاعر شکست خورده طوفان کربلاست

بی اختیار شد قلمش را رها گذاشت

دستی ز غیب قافیه را کربلا گذاشت

یک بیت بعد واژه لب تشنه را گذاشت

تن را جدا گذاشت و سر را جدا گذاشت

حس کرد پا به پاش جهان گریه می کند

دارد غروب فرشچیان گریه می کند

با این زبان چگونه بگویم چه ها کشید

برروی خاک و خون بدنی را رها گذاشت

او را چنان فنای خدا بی ریا کشید

حتی براش جای کفن بوریا کشید

در خون کشید قافیه ها را حروف را

از بس که گریه کرد تمام لهوف را

اما در اوج روضه کم آورد و رنگ باخت

بالا گرفت کار و آسمان گداخت

این بیت را جدای همه روی نیزه ساخت

خورشید سر بریده غروبی نمی شناخت

در اوج نیزه طلوعی دوباره بود

او کهکشان چهارده ستاره بود

خون جای واژه بر لبش آورد و بعد از آن

پیشانیش پراز عرق سرد و بعد از آن

خود را میان معرکه حس کرد و بعد از آن

شاعر برید تاب  نیاورد و بعد از آن

 در خلسه ای عمیق خودش بود و هیچ کس

شاعر کنار دفترش افتاد از نفس

     ((محمدرضا برقعی))